Czym jest prawda historyczna...

Czym w tym momencie jest „tak zwana prawda historyczna”?

Dobrym przykładem jest Juliusz Cezar. Commentarii de bello Gallico, które wyszły spod jego pióra opisują historię działań wojska i wojennych przygód. Utwór jest napisany dość przewrotnie w trzeciej osobie. Tak aby czytelnik myślał, że jest to obiektywne dzieło. Jednak historyczną prawdę o tych czasach czerpiemy z pamiętników jednej osoby. Osoby zakochanej w swoich czynach i w swojej sobie.

Osoby pragnącej chwały i sławy, która w późniejszych latach doprowadziła na sam szczyt włazy w Imperium Romanum.

Cezar cel swój osiągną, ale my czytając jego pamiętniki, bezkrytycznie jego indywidulany opis, przyjmujemy jako prawdę historyczną.

Josef Ben Matatia w podzięce za swoje tendencyjne działa historyczne, nazwany przez Wespazjana Flawiuszem. Jego opis Wojny Żydowskiej zasługuje na miano najszpetniejszego bezeceństwa, o czym często nie omieszkał pisać Zenon Kosidowski.

W postaci Flawiusza, znów mamy o osobie ,która tendencyjnie opisuje czasy w których żyła. W podzięce za swoje prace, został wszak Rzymianinem (SIC!). Dopisał sobie w Autobiografii, że jest potomkiem najznamienitszych obywateli swojego ludu – tu szczycił się swoim żydowskim pochodzeniem z rodów kapłańskich i królewskich. Po prostu chciał być wielką postacią wśród „swoich” i znaczną personą wśród okupantów. W tym przypadku - Rzymian.

W wiekach średnich kronikarze również nie byli obiektywni, bo pracowali na zlecenie swoich władców lub innych możnych tego świata. Kroniki Polskie są wręcz mityczne w opisach o czasach dawnych, to zbiór legend, gdzie współczesne Wincentowi Kadłubkowi czasy to apologia życia i działań księcia Kazimierza z rodu Piastów syna Bolesława Krzywoustego i innych jego kuzynów.

Prawdę o Kampanii w Egipcie i Syrii, oraz Kampanii włoskiej,  znamy z relacji ich autora (Napoleon Bonaparte), który sam napisał, że „historia to uzgodniony zestaw kłamstw” i że są złodzieje, których nikt nie ściga i nie karze, ci, którzy kradną ludzki czas, a światem rządzi wyobraźnia.

Przykładów można by mnożyć. Pozostaje tylko pytanie: Czym jest prawda historyczna?