...wyjście z cienia.

Prowadziłem złe życie, zbytnio tłumiłem emocje. Od prawie trzech lat jestem pogrążony w wielkim żalu. Czy taki musi być skutek głębokiej depresji?
...wyjście z cienia może tylko zrekompensować zastój energii. Może czasami pobudzić nerw życia i uwolnić emocje.

Autocenzura

Przestał już straszyć Urząd z ulicy Mysiej w Warszawie. Nie wielu chce go pamiętać lub go wręcz nie pamięta. Duch kontroli prasy, wydawnictw i druku drzemie jednak w narodzie. Szczególnie podatny grunt do rozwoju ma autocenzura. Autocenzura to nic innego jak czytanie własnego tekstu cudzymi oczyma. W tym przypadku autor sam jest swoim własnym prokuratorem. Staje się bardziej surowy niż urzędnik, bo przecież, co, jak co, ale najlepiej zna podejrzanego? Zna przecież jego myśli, niuanse i meandry stylu i wie najlepiej gdzie między wierszami podejrzany chciał przemycić ukryte myśli, czy gdzie zakamuflował prawdziwą puentę. Wie przecież nawet, co podejrzany chciał przemycić, wie też, czego nigdy nie ośmieliłby się napisać, wie, co zostało przemilczane. My sami dla siebie bywamy najlepszym i najbardziej surowym cenzorem. Nasz doktor Jackyll dobrze wie, kim jest i wie jak wygląda Mr. Hyde. Ten nasz cenzor jest jak demiurg srogi i wszechwiedzący, a przecież zrodzony z nas. Z naszego ego, bo jest tworem naszej inteligencji. Jednak w klasyce autocenzury ten sobowtór wiecznie triumfuje. Zawsze kpi z naszej słabości 

EMOTIKONY

Dziw bierze od rojów robaczków, jakie zagnieździły się w naszym nowym, ponowoczesnym zinformatyzowanym świecie. Gremialna zabawa skrótem powoli dochodzi do perfekcji przekazu. Im mniej napiszemy, tym więcej przekażemy. Istotą zagadnienia jest jak najwięcej zapisać jak najmniejszym i oszczędnym przekazem znaku. Pierwszy emotikon to w zasadzie powinien być uśmieszek, buźka złożona ze znaków ASCII. Taki pogrobowiec ery hipisowskiej, aby zawsze trzymać uśmiech.

Scenariusz ?

Scenariusz utwór lit. przystosowany do potrzeb i możliwości produkcji filmowej; egzemplarz sztuki teatr. a. RTV opatrzony technicznymi uwagami reżysera a. inspicjenta.

scenografia ogół dekoracji, kostiumów i rekwizytów, zaprojektowanych przez plastyka (scenografa) dla sztuki teatr., TV a. filmu; opracowanie oprawy plast. widowiska.

scenopis szczegółowe opracowanie scenariusza, stanowiące podstawę realizacji i montażu filmu; scenariusz reżyserski.

sceneria tło plast., na którym rozgrywa się akcja sztuki teatr.; przen. krajobraz, okolica.

Etym. - nm. Szenerie 'sceneria' (od Szene 'scena') i wł. scenario 'sceneria' (od łac. scenarius 'sceniczny') z łac. scaena 'scena; teatr; komedia' od gr. skk?n? 'buda; namiot; scena'; sk?nographía 'malarstwo sceniczne; (od IV w. p.n.e.) malarstwo perspektywiczne'; zob. -graf-; por. inscenizacja; mise e scène; proscenium. 

Czym jest prawda historyczna...

Czym w tym momencie jest „tak zwana prawda historyczna”?

Dobrym przykładem jest Juliusz Cezar. Commentarii de bello Gallico, które wyszły spod jego pióra opisują historię działań wojska i wojennych przygód. Utwór jest napisany dość przewrotnie w trzeciej osobie. Tak aby czytelnik myślał, że jest to obiektywne dzieło. Jednak historyczną prawdę o tych czasach czerpiemy z pamiętników jednej osoby. Osoby zakochanej w swoich czynach i w swojej sobie.

Osoby pragnącej chwały i sławy, która w późniejszych latach doprowadziła na sam szczyt włazy w Imperium Romanum.

Cezar cel swój osiągną, ale my czytając jego pamiętniki, bezkrytycznie jego indywidulany opis, przyjmujemy jako prawdę historyczną.